Gönlüm özledikçe görürdüm, hele

Makam: Muhayyerkürdî

Bestekar: Sadettin Kaynak

Sanatçı: Esma Başbuğ

Güftekar: Vecdi Bingöl

Usül: Düyek

Gönlüm özledikçe görürdüm, hele

Taşıdığı bütün özellikleri ile gerçek anlamda bir İstanbul Efendisi olan Vecdi Bingöl:  

“Ben yayla çocuğuyum. 1888 yılında Eğin' de doğdum. Adım Ali Vecdi, soyadım Bingöl’dür. Soy köküm eski Bingöl çobanlarından ve Sinanlı aşireti ağalarından Mehmet Ali Ağadır” diyerek Vecdi Bingöl kendi hayat hikâyesine başlar.

Babası Hafız Vahdi Efendi'den arapça ve farsça öğrendi. İstanbul Darülmuallimîn Mektebini bitirdi (1915). İstanbul'da öğretmenlik yaptı. Öğretmenlikten emekli olduktan sonra Âşiyan müzesine müdür oldu.

1916 yılında Bedia Hanım’la evlendi. Bedia Hanım genç yaşta verem hastalığına yenik düştü. Yaklaşık iki yıllık evlilikten sonra eşini kaybeden Vecdi Bingöl, eşinin ölümünden duyduğu üzüntüyü mısralara dökmüş. 

Üstat Sadettin Kaynak bu şiiri Muhayyerkürdî Makamında bestelemiş.

Gönlüm özledikçe görürdüm, hele 

Lacivert kanatlı kumru olsaydım 

Seni kıskanırdım rüyada bile 

Ahu gözlerinde uyku olsaydım 


Sanma ki sevgilim solar biterdim 

Belki muradıma böyle yeterdim 

Gonca leblerinde yanar tüterdim 

Güllerden süzülen koku olsaydım 


Duyabilmek için inceden ince 

Bütün benliğimi sana verince                 

Dalarım aşkına şöyle derince 

Gönlünde yaşayan uyku olsaydım

 

Hazırlayan: Suat Yener